Op 2 juni 2013 vond in het Belgische Westerlo de oefeninterland tussen Belgie en Nederland plaats. Het was de eerste wedstrijd voor het Belgische elftal en de derde wedstrijd voor het Nederlandse team. Ook ik was als verdediger weer opgeroepen om mee te spelen. Helaas verliep de wedstrijd alles behalve soepel. De scheidsrechter liet vrij veel toe in het spel waardoor je automatisch je grenzen opzoekt, met als gevolg dat de wedstrijd verruwt. Na enkele incidenten in de eerste helft ging het in de tweede helft pas echt goed mis.
In de tweede helft ontstond er na de zoveelste overtreding een klein opstootje tussen spelers van beide teams. Tot zover weinig sportiviteit, maar het was nog onder controle. De vlam sloeg naar mijn mening pas echt in de pan toen supporters het veld betraden en zich met het opstootje gingen bemoeien. Dit liep al snel uit de hand in een behoorlijke knokpartij. Bij deze knokpartij waren enkele spelers van beide elftallen betrokken. De wedstrijd werd voortijdig gestaakt. Al met al diep teleurstellend om te zien hoe deze wedstrijd tot z’n einde kwam. Onzinnig, onnodig en onsportief.
Als reactie op de ongeregeldheden heeft het bestuur van het Nederlands Amputeam besloten twee spelers te royeren wegens betrokkenheid bij de vechtpartij. Ook is er gedwongen afscheid genomen van een staflid wegens onprofessioneel gedrag. Dit is naar mijn mening het enige en juiste besluit die het bestuur had kunnen nemen, deze mening wordt overigens breed binnen het team gedragen. Onsportief gedrag wordt niet geaccepteerd en wordt bestraft. Voor mij persoonlijk was het direct duidelijk: ”Ik ben alleen bereid om als voetballer een bijdrage te leveren als de betrokken personen die zich misdragen/onprofessioneel opgesteld hebben vertrekken”.
Ik heb ‘vroeger’ – toen ik nog met twee benen voetbalde – dit met veel plezier gedaan. Door botkanker dacht ik dat dit in teamverband niet meer mogelijk was, tot ik van het Amputeam hoorde. Ik kan mijn oude sport weer oppakken, iets waar ik veel voldoening uithaal. Maar dan moet het teamgevoel wel aanwezig zijn, samen aan een sportieve prestatie werken. Na deze gebeurtenis was voor mij het teamgevoel er vanaf. Wanneer ik zie dat tijdens de vechtpartij mensen elkaar met krukken te lijf gaan, gaat dat wat mij betreft veel te ver en is dat voor mij onacceptabel. ”Van een dergelijk team wil ik geen deel uitmaken”.
Na het incident teen Belgie is er afgelopen zondag getraind in Vleuten. Vooraf is het team bijeengekomen en is de lucht geklaard. Ongenoegens zijn geuit, frustraties besproken, en toekomstplannen helder gesteld. De sfeer op de training zelf was prettig en ontspannen. Ik ga er vanuit de we de positiviteit vasthouden en ons beste beentje voor blijven zetten!
Deze tekst bevat een persoonlijke visie en gedachte op de gebeurtenissen tijdens de wedstrijd en daarna. Ik spreek niet in naam van het team, de staf of het bestuur maar enkel op persoonlijke titel.
