Beste allemaal,
Hierbij weer de wekelijkse update van mijn verblijf in het ziekenhuis. De vele reacties die ik ook afgelopen week weer heb mogen ontvangen via de WhatsApp, FaceBook, E-mail en ga zo maar door doen me echt enorm goed. Ook de kaarten en het vele bezoek zorgen voor steun! Iedereen bedankt daarvoor!
”Ziekenhuis-serie House werk aan extra lange aflevering”
Het een inspannende week geweest. Maandag 16 juli ben ik onder narcose geweest voor de bronchoscopie, tijdens dit
onderzoek brengen ze via de mond een slangetje in – met een camara – om de longen van binnen te bekijken. Hier zijn geen afwijkingen uit voort gekomen! Verder hebben ze wat vocht in de longen gespoten en dit vervolgens weer afgenomen voor onderzoek. Ik verwacht hier de resultaten in de loop van volgende week van te zien.
Verder heb ik afgelopen donderdag een ‘inspanningstest’ gedaan. Deze test wordt afgenomen om te zien hoe het lichaam reageert bij inspanning, de uitslag verwacht ik ook volgende week binnen te hebben. Wel konden de artsen me alvast vertellen dat tijdens de test het C02 opliep en te hoog was, dit hoort normaliter niet zo te zijn. Ook wisten ze me te vertellen dat ik continue Hypoventileer. Dit is ook aangetoond in de bloedgassen die meermaals geprikt zijn. Hypoventileren is simpelweg: Te weinig ademhalen in verhouding met de behoefte van het lichaam. De precieze oorzaken lijken tot dusver niet aan de longen zelf te liggen, maar wat dan wel…? Ondertussen begin ik ’n aardige House-patient te worden, met een drie-dubbele aflevering wel te verstaan!
Meten is weten!
Volgende week wordt dus een spannende week: de resultaten van de Bronchoscopie en de inspanningstesten komen dan terug. Ook is er besloten om toch een nucleaire scan te maken van het gehele lichaam. Dit moet eventuele (bot)-uitzaaiingen uitsluiten of bevestigen. We hopen uiteraard het eerste. De onderzoeken blijven dus komen, ondanks dat ze erg vermoeiend zijn ben ik er uiteraard erg blij mee: Je kan immers pas een gerichte behandeling starten wanneer er een degelijke diagnose is gesteld>
Patiënten welzijn staat centraal
Ondertussen probeer ik er maar het beste van te maken! het is vandaag de 22e juli, over 6 dagen ben ik alweer een maand ‘ziek’. Dat is dus al 1/12e van het jaar. Toch vreemd als je er even bij stil staat. Want eigenlijk had ik nu al een week in Spanje achter de rug moeten hebben, maargoed zo flexibel dat ik ben hebben we dat maar even uitgesteld.
De verpleging hier doet verder oprecht hun best om het naar mijn zin te maken. Het is een leuk verpleegteam, en dat merk je als ‘patient’ dan ook. Zo halen we met enige regelmaat wat te eten op de afdeling, vervolgens eten we gezellig samen in de koffieruimte. Dit zijn toch de hoogtepuntjes van de week die het verblijf hier een beetje veraangenamen. Ook ben ik bij de Vierdaagse geweest om te kijken – bij de intocht – was ondanks de vermoeidheid enorm de moeite waard! Verder heb ik besloten dat ik volgend jaar de Vierdaagse zelf ook mee ga lopen op krukken, de 30 Kilometer! En dat de verpleging de laatste kilometer met mij mee loopt! Dat gaat vast helemaal goed komen!
