Kabinet Rutte II, een kabinet met vele incidenten. Maar zijn dit eigenlijk wel incidenten of zit er structureel wat fout? Een rapport dat achtergehouden wordt op het ministerie van volksgezondheid over de Miljoenenfraudes in de zorg bracht staatssecretaris Schippers afgelopen week in het nauw. Het is de derde keer in korte tijd dat een staatssecretaris negatief in het nieuws komt, Weekers en Teeven gingen haar voor.

Ook is de start van Kabinet Rutte II alles behalve soepel te noemen. De inkomensafhankelijke zorgpremie zorgde voor een heuse parelkettingrevolutie bij de VVD-achterban. Dit plan ging dan ook na enkele dagen van protest weer van tafel. De VVD bezweek onder de druk van haar eigen achterban. Het tevreden stellen van de eigen kiezers was kennelijk belangrijker dan het algemeen belang van de Nederlandse burger.

Reuring in de achterban, en protest in het land.
Terwijl het malieveld meerdere keren volstond met postbodes, thuiszorgmedewerkers, studenten, PGB-gebruikers, vrachtwagenchauffeurs etc, veranderde er helemaal niets aan de koers van dit kabinet. Burgers maken zich terecht zorgen over hun baan, hun eigen toekomst én die van hun kinderen. De bezuinigingen, de flexibilisering en het uithollen van arbeidsrechten en sociale zekerheden gingen ondanks protesten gestaag door. Dit kabinet heeft daar weinig boodschap aan: ”De 3% norm van Brussel moeten we handhaven”, ”We moeten de staatsschuld terugdringen” is de veelgehoorde retoriek van dit kabinet. Echter, wanneer het om reuring in de eigen achterban gaat liggen de zaken ineens heel anders, dan wordt het afgedaan als een ”inschattingsfout”. De keuze waarop je bezuinigt is geen financiële noodzaak, maar een uiterst zuiver politieke keuze. Dit kabinet kiest liever voor het tevreden houden van de eigen achterban dan te luisteren naar de bezorgde geluiden uit de samenleving.

Het moet eerlijker.
”Het moet eerlijker” was de leus waar de PvdA de verkiezingsstrijd mee aan ging. Diederik Samson beloofde de doorgeslagen marktwerking in de zorg aan te pakken, de pensioenen te beschermen en studenten toekomst te bieden. Maar is het nu ook eerlijker geworden?  Niets blijkt hier van waar. De banenmachine is inmiddels vastgelopen, of beter gezegd; nooit op gang gekomen. De werkeloosheid is torenhoog.
Ook de marktwerking in de zorg is niet aangepakt, daarentegen maken patiënten steeds meer kosten en wordt de drempel naar goede toegankelijke zorg steeds hoger. De afbraak van gemeenschapsvoorzieningen en het verminderen van de  toegankelijkheid daarvan gaat door, daar zijn de PvdA en de VVD het over eens. Alles voor de bezuinigingen én de bezuinigingen voor alles. In het PvdA-VVD huwelijk wordt er krampachtig naar elkaar én de achterban gekeken zonder oog te hebben voor de problemen in de maatschappij. Laat staan dat er gekeken wordt naar echte oplossingen. Dit kabinet doet er goed aan door niet langer op te treden, maar af te treden. Het is mooi geweest.